Dé blog van al het bezoek!

Zweden, wat ben je ontzettend lief voor mij! Over precies één week vertrek ik alweer naar het vertrouwde Nederland, waar alles weer normaal is. Om eerlijk te zijn, klinkt dat 'normale' leven niet echt aantrekkelijk. Maar maken jullie je maar geen zorgen, ik verlang ook wel heel erg naar mijn eigen bedje, mijn fiets (na op verschillende lelijke fietsen te hebben gefietst, maakt hij nu een onbekend, stelende persoon gelukkig), het tropische weer in Nederland, mijn vriendinnetjes én toch ook wel het goedbedoelde gezeur van mijn ouders. Het is niet mijn bedoeling om een emotionele blog te schrijven en ik mag hier nog een weekje spenderen, dus laat ik jullie maar vermaken met wat er hier de afgelopen maanden (Ja, sorry... Dat bloggen vergt tijd!) is gebeurd.

Ja, er kwamen weer veel gezellige Nederlandse bekenden naar Zweden! In een Zweedse auto (geen luxe Volvo...) kwamen mijn ouders naar Gävle. Ze stonden buiten, bij het verkeerde appartement, op mij te wachten. Toen ik mijn vader enthousiast zag zwaaien, zat ik in een dilemma: Moet ik nu rustig blijven lopen of hartstochtelijk gaan rennen en ze liefdevol in hun armen slaan net als in 'Hello Goodbye'? Ik wist het niet zo goed, dus rende/liep ik met mijn armen wagenwijd open, naar ze toe. Na uitgebreid geknuffeld te hebben, gaf ik ze een rondleiding door mijn prachtig appartementje en maakte zij kennis met de huisgenoten. De planning voor hun 10-daagse reis zat goed vol, waar wij samen een trip maakten naar Tallinn en Helsinki en als afsluiter een lang weekend in Stockholm, waar ik hen met plezier mocht rondleiden. Het meest opvallende aan hun bezoek: Mijn ouders worden oud... Sorry pap en mam, maar het is écht zo. Na het rondwandelen en de vele selfies in een stad, wilden mijn ouders weer even terug naar de hotelkamer om ‘even’ uit te rusten. Uiteindelijk lag ik naast twee slapende ouders en mocht ik genieten van het gesnurk. Eén avond had ik geen date met mijn ouders, dus terwijl mijn ouders lagen te dutten op bed, maakte ik mij zenuwachtig klaar voor een diner date met vriendin Milou, die een paar dagen geleden was aangekomen in Stockholm voor haar anderhalve maand studie in de Zweedse hoofdstad. Ik was zelfs zó zenuwachtig dat ik terwijl ik mijn metrokaartje wilde betalen, opeens mijn pincode van mijn VISA kaart was vergeten... Romantisch wachtte ik op mijn date en sloeg ik haar liefdevol in mijn armen toen ik haar zag (het kan zo een scène zijn uit 'The Notebook'). Na een heerlijke pizza van Jamie Oliver (Ja, hij vloog helemaal naar Stockholm voor ons) en een goddelijke brownie, zei ik lieve Milou alweer gedag, maar dit keer géén afscheid. Na een koude wandeling door Stockholm was het tijd om de trein richting Gävle te nemen en afscheid te nemen van mijn zorgzame, schattige ouders.

Het duurde een week voordat het volgende bezoek arriveerde. Ik wist zeker dat Kelly, Rosa en ‘verassing' mij kwamen bezoeken, maar op de dag zelf werd de verassing bekend gemaakt, het was Savannah! Oh, wat was het een fijn weekendje! Zó ontzettend genoten van én met ze! Hetzelfde 'Hello Goodbye' probleem had ik bij deze meiden, uiteindelijk besloot ik toch maar enthousiast te gaan rennen. Na een uitgebreide bijklets-lunch gingen wij als trouwe Brynäs IF hooligans naar de finale tegen Linköping HC. Het was zeker de heftigste, meest agressieve hockeywedstrijd die ik in mijn Zweedse hooligan carrière heb gezien. Eenmaal weer thuis moest ik die meiden toch nog écht even goed spreken, dus hadden we de daar een paar uur de tijd voor genomen met een kop thee en één van de vier zakken chips die Savannah mee had genomen. Even tussendoor, volgens mij waren die meiden bang om uitgehongerd te worden door mij. In de bagage van Savannah zaten wel liefst vier zakken chips, vier chocolade repen (o.a. Tony's <3) als ik het mij nog goed herinner én twee grote trommels gevuld met snoep. Om ongeveer 22:00 uur was het tijd om wraps te maken en een fles rode wijn open te trekken (dit ging heel erg soepel). In bed hebben we nog gelachen en gepraat samen met Tony (nog steeds de chocolade) en terwijl Kelly en Savannah hun oogjes toe deden, hadden Roos en ik nog genoeg energie om tot vier uur 's nachts te praten. Het bezoek vloog voorbij en na een exclusieve tour in Gävle en Stockholm, nam ik afscheid met een traan van deze schatjes!

Ik moet vaker bloggen of minder uitgebreid schrijven, want ik moet nog een aantal bezoekjes vertellen. Enkele dagen later ging ik naar het treinstation van Gävle waar ik opzoek ging naar één van mijn besties, Monica. Ik had mijn bril weer eens niet op, maar gelukkig heeft Monica uitmuntende ogen en vond zij mij. Het was een typische 'Moon & Rach' bijeenkomst: lachen, droge humor, eten, eten én nog meer eten. De drie musketiers moesten natuurlijk wel weer herenigd zijn, dus na een groot studentenfeest in Uppsala (waar alleen maar hipsters te vinden waren) reisden Monica en ik naar Stockholm voor onze reünie. Milou, Monica en Rachel aten tapas, dronken sangria, dansden tussen de kakkers en meiden met honderd lagen foundation, ontbeten bij het lekkerste ontbijtplekje in de hele wereld, bezochten de fotogenieke kersenbloesems en gaven elkaar een kus en zeiden alweer gedag tegen elkaar.

Twee dagen later, een record, kwam vriendlief Koen weer naar Zweden. Dit keer geen Noorderlicht en husky's, maar een paar dagen in Stockholm spenderen. Het zonnetje scheen volop, dus reden genoeg om de palmbomen (letterlijk) naar Stockholm te brengen en wat Alcoholische drankjes te voorschijn halen. Het weekend bestond vooral uit 'even ergens gaan zitten' momenten. Het picknickkleed werd meerdere malen uitgerold en op veel verschillende bankjes hebben we gezeten. Het zat uitstekend! Natuurlijk moest er weer afscheid worden genomen en werd ik weer emotioneel, maar ik wist dat het niet lang meer zou gaan duren totdat wij weer ouderwets in West-Friesland gaan daten.

Een weekje rust had ik wel even nodig na al dat feestelijk bezoek. Het werd tijd om maar weer eens de laptop te openen en mij verdiepen in een verslag, die ingeleverd moest worden (nooit verwacht dat mijn docent, Bengt, deadlines zou geven). Voordat ik het wist, haalde ik Britt op mijn fietsje op en bracht ik haar naar haar voor-één-dag-bedje-in-Gävle, omdat wij de volgende dag in de auto stapten met drie gezellige Belgen. Een roadtrip langs de West-Kust van Zweden hadden mijn klasgenoten en ik al weken van te voren gepland en eindelijk was het zo ver. De liefde voor de natuur, het water en eindeloze wandelingen werd gedeeld en de omgeving was hiervoor uitstekend. Iedere dag verliep eigenlijk redelijk op eenzelfde manier: na een dag in de buitenlucht werden de boodschappen gehaald voor het uitgebreide diner. De Filippijnse keukenprinsessen doken de keuken in om een heerlijke maaltijd te serveren voor het hongerige gezelschap. Mijn hoogtepunt van de roadtrip: Het vakantiehuisje van Jenny met een voorraadkast waar iedere Airbnb-verhuurder u tegen mag zeggen. Jenny, hierbij wil ik je bedanken voor je twee halve chocoladerepen, de nachochips, de andere zak chips, het snoep, de Daim-taart, de Heineken die over datum was, de fles wijn én de pindakaas (nog meer andere lekkere dingen die ik in mijn mond heb gestopt, maar het is te veel om nu allemaal op te noemen). Oké, dit was de enige dag dat één van de keukenprinsesjes misselijk werd door al Jenny's eten en niet de keuken indook voor een fatsoenlijke maaltijd. Ondanks de misselijkheid was Jenny's huisje fantastisch. Jenny moet architect worden, want zij heeft een glazenveranda naast het roodkleurige huisje gebouwd. In de ochtenden hebben wij genoten van de prachtige kleuren van de zon en in de avonden speelden wij spelletjes onder het genot van Jenny's alcoholcollectie. Helaas werd er weer afscheid genomen én dit keer wellicht iets te vaak. Britt nam afscheid van Mathias, Yoeri en Joyce, zij namen afscheid van Britt en wij allen namen afscheid van deze onvergetelijke reis.

Onze chauffeur Yoeri zette Britt en mij af in het centrum van Stockholm waar wij hadden afgesproken met Milou en twee bekende toeristen, Eva en Julia. Het was tijd voor een fika (het is altijd tijd voor een fika, maar goed) en onder het genot van een kopje koffie en een lekker stuk taart deelden wij onze avonturen. Na een reuze kanelbulle was het tijd om weer afscheid te nemen (afscheid nemen is stom kan ik je vertellen), maar gelukkig kon ik nog even genieten van Eef en Juul. Eenmaal thuis, bereidde ik een uitzonderlijke maaltijd voor mijn twee gasten en vervolgde de avond op bed met een cider en eindeloze verhalen. Ben & Jerry's en een goede tranentrekker ontbraken, maar geloof mij, het was een vertrouwde 'Girls night'. De volgende middag vertrokken ze alweer, maar een bezoekje aan een Zweedse IKEA mochten zij niet missen. De laatste fika met mijn allerlaatste bezoek was erg fijn én ze waren zo lief om nog een cadeautje te geven.

Dit is de gelegenheid om iedereen te bedanken voor het onwijs gezellige bezoek, dus bedankt iedereen! <3 Jullie zijn schatjes, stuk voor stuk (lekker cheesy, houd ik van)!

Ik denk dat ik deze blog maar moet afronden en er vervolgt snel een nieuwe blog waarin ik mijn avonturen deel van mijn laatste weken in Zweden… Dit wordt wellicht een sensitieve blog, dus bereid je er alvast maar op voor.

Puss och kram,

Rachel